Historia lotnictwa sportowego w Lesznie i Regionie Leszczyńskim
1952 – powstanie centralnego ośrodka szybowcowego w Lesznie
Ślizgowa Szkoła Szybowcowa z Rzadkowa koło Chodzieży przenosi się do Strzyżewic koło Leszna. Liny gumowe zastąpiły samoloty holujące. Latało się coraz więcej, coraz dalej, coraz szybciej. O Lesznie szybko dowiedział się cały kraj, pojawiły się tu takie sławy tamtych czasów jak: Ewa Nehay, Adam Witek, Jerzy Popiel, Ryszard Bittner, Jerzy Wojnar, Pelagia Majewska czy Edward Makula. W 1953 roku po raz pierwszy rozegrano w Lesznie Szybowcowe Mistrzostwa Polski, o Centralnej Szkole Szybowcowej szybko dowiedział się cały kraj.
Archiwum PKF (1948) – Szkoła Szybowcowa w Rzadkowie – Starty z lin gumowych
Archiwum PKF (1952) – Leszno Szybowcowe Mistrzostwa Polski 1952
1957 – powstanie i likwidacja pierwszego Aeroklubu Leszczyńskiego
Wśród wychowanków Centralnej Szkoły Szybowcowej coraz większą część stanowili mieszkańcy Leszna i okolic, którym „przypięto skrzydła”, a którym centralny ośrodek nie dawał możliwości dalszego szkolenia i podnoszenia kwalifikacji, zarezerwowanych dla aeroklubów regionalnych. Koniecznością stało się powołanie własnego aeroklubu. Członkowie nowego Aeroklubu z wielkim zaangażowaniem włączyli się w pracę ośrodka szybowcowego. Jednak nie trwało to długo, bo W Polsce skończyła się właśnie polityczna „odwilż” i „w trosce” o sprawny przebieg VII Szybowcowych Mistrzostw Świata, władze centralne zlikwidowały Aeroklub Leszczyński.
1957 – 1976
Przez następne 18 lat miejscowi piloci mogli latać w Lesznie, ale musieli się zapisywać do innych aeroklubów. A w tym czasie Centralna Szkoła Szybowcowa rozwijała się nadal. W 1958 i w 1968 odbyły się w Lesznie Szybowcowe Mistrzostwa Świata, na tę okoliczność rozbudowano infrastrukturę lotniska do trzech hangarów i okazałego obiektu administracyjno-hotelowego z kawiarnią i charakterystyczną wieżą kierowania lotami. Leszno stało się stolicą polskiego szybownictwa. To tu, w Lesznie odbywały się co roku Szybowcowe Mistrzostwa Polski, zgrupowania kadry seniorów, kobiet i juniorów, turnusy wyczynowe dla pilotów z całej Polski. To tu Adela Dankowska i Pelagia Majewska biły swoje rekordy Świata, a legendarny Szeryf – trener szybowcowej kadry narodowej – Józef Dankowski kształtował całe pokolenia szybowcowych mistrzów.
Archiwum PKF (1961) – „Mucha nie siada”
1976 – reaktywowanie Aeroklubu Leszczyńskiego
Kiedy 1975 roku Leszno stało się stolicą województwa Leszczyńskiego inicjatywa reaktywowania Aeroklubu spotkała się z życzliwością ówczesnych władz. W 1976 roku Aeroklub Leszczyński ponownie zaistniał formalnie w świecie lotnictwa sportowego w Polsce. Nie posiadając jednak ani sprzętu ani nieruchomości faktycznie byliśmy „klientami” Centralnej Szkoły Szybowcowej, wnosząc jednak w jej działalność zaangażowanie i pracę dziesiątek pilotów i wolontariuszy. Otoczeni opieką wysoko wykwalifikowanych instruktorów i mając możliwość korzystania z wielu najlepszych w tym czasie szybowców, nasi piloci mieli dobre warunki do rozwoju karier sportowych. Aeroklub Leszczyński szybko zaczął się wyróżniać w rywalizacji sportowej na tle innych aeroklubów.
1989 – koniec PRL i nowe porządki
Po demokratycznym odsunięciu PZPR od władzy w lotnictwie sportowym zaszły znaczące zmiany: dawny system centralny z Aeroklubem PRL na czele został zastąpiony przez samodzielne Aerokluby regionalne zrzeszone w Aeroklubie Polskim. Zmiany zachodziły powoli i wolny rynek coraz silniej ingerował w działalność aeroklubów, które musiały pożegnać się z centralnym finansowaniem przejść na własny rozrachunek. W Lesznie taki stan przejściowy trwał 10 lat. W tym czasie ubywało instruktorów, którzy odchodzili do pracy w firmach lotniczych, ubywało sprzętu i degradowała się infrastruktura techniczna… Mimo to lataliśmy i szkoliliśmy nowych pilotów.
2000 – Aeroklubu Leszczyński – samodzielny i dynamiczny
Wraz z następującymi zmianami w polskim systemie prawnym Aeroklub leszczyński dostosowywał swój statut do aktualnych wymagań i systematycznie dokonywał aktualizacji w Krajowym Rejestrze Stowarzyszeń. W ramach podjętych w 2000 roku rozmów z Zarządem Aeroklubu Polskiego Aeroklub otrzymał formalne prawa do użytkowania hangaru „blaszanego” oraz części administracyjno-technicznej hangaru „murowanego”. W niedługim czasie uchwałą Zarządu Aeroklubu Polskiego przekazano Aeroklubowi Leszczyńskiemu pierwsze szybowce. Odtąd Aeroklub Leszczyński samodzielnie i w oparciu o własny majątek prowadzi swą działalność statutową.
2018 – Koniec sporów o nieruchomość.
Na mocy ugody zawartej pomiędzy Aeroklubem Polskim a Miastem Leszno, Aeroklub Leszczyński uzyskał prawo do użytkowania całego budynku hangaru „murowanego”. Nareszcie jesteśmy „na swoim”. Zarządcą lotniska została miejska spółka Lotnisko Leszno. Wraz z innymi użytkownikami naszego lotniska współpracujemy z zarządcą mając na względzie rozwój naszego lotniska i lotnictwa w naszym mieście i regionie.
